Dubno to niewielkie miasto w zachodniej części Ukrainiy, położone nad rzeką Ikwą (dorzecze Prypeci).
Jednym z jego ciekawszych zabytków jest wzniesiony na początku XVI wieku przez Konstantego Ostrogskiego okazały zamek. Warownia usytuowana została na obrzeżach miasta na płaskim cyplu w dorzeczu rzeki Ikwy. W 1617 roku w murach zamku gościł jadący się na wyprawę moskiewską królewicz Władysław IV Waza (1595-1648).
Na początku XVII wieku na polecenie Janusza Ostrogskiego lub Aleksandera Zasławskiego zamek został rozbudowany i dodatkowo ufortyfikowany. Powstała wtedy jedna z najpotężniejszych twierdz bastionowych typu nowo-włoskiego na Wołyniu. Połączone kurtyną dwa potężne bastiony miały za zadanie chronić zabudowania zamkowe oraz Dubno przed atakami od strony zachodniej. Pozostałe strony zamku chroniła rzeka Ikwa a całość otoczono murami obronnymi oraz fosą. Tak ufortyfikowana warownia skutecznie odparła w 1648 roku atak kozacki a później wojska moskiewskie.
W drugiej połowie XVIII wieku zamek został przebudowany na polecenie nowych właścicieli - Lubomirskich w magnacką rezydencję. W związku z przeniesieniem po I rozbiorze Polski wielkich targów lwowskich do Dubna, nastał okres największego rozkwitu miasta. Do Dubna zaczęli zjeżdżać się kupcy z całej Rzeczypospolitej, a także i krajów ościennych a w 1781 roku na dubieńskim zamku dwukrotnie gościł sam król Stanisław August Poniatowski (1732-1798). Po II rozbiorze zamek znalazł się w zaborze rosyjskim. Zaniedbana wówczas warownia zaczęła stopniowo popadać w coraz to większą ruinę. Całości zniszczenia dopełniła I wojna światowa kiedy to warownia została obrócona w ruinę. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęła się odbudowa i renowacja zamku, którą przerwał wybuch II wojny światowej.
